lunes, 25 de enero de 2016

GUASIMODO (Ganglión dorsal radiocarpiano)

22 de febrero de 2012.
-Madre, dóeme a muñeca.
-Daríaste algún golpe na escola, vótalle xeo.
-Non me dín ningún golpe.
-Se te sigue doendo, haberá que ir ao medico.

23 de febrero de 2012
-Qué tal a man?
-Fatal, mira, estame saindo algo raro, vamos ao médico.

7 de abril de 2014
Volveume a sair pero non me doe, só caando fago esforzo físico ao apollar.

4 de marzo de 2015
Tras faber unha radiografía e otra resonancia dispúseme a saber qué era o que realmente tiña.
O doutor non sabía moi ben do que se trataba, mostroume as fotos e observín que tiña unha mancha negra entre os tres tendóns da miña man esquerda.
-Esto se pode operar pero se é moi necesario. É por estética, ou te doe de verdade?
-Se me opero sería polas dúas opcións, non puedo facer isométricos nin nada polo estilo cando estou adestrando, e tampouco quero que me afecte ao modelaxe á hora de dar a coñecer algo ao público.
-Estaríamos falando de acumulación de grasa causada polo rozamento dos tendóns que foron formando unha pequena bolsa dentro.Produce un dor continuo ou molestia, que indica que o quiste está presionando un tendón ou unha articulación. En este caso é demasiado grande como para pinchalo e extraer o líquido por que xa se formou a bolsa, habería que sacar todo, o obxetivo da ciruxía é eliminar o orixen do quiste, e con moito coidado xa que está nunha zona bastante difícil, se facemos algo mal cos tendóns, poderíache quedar a man inmóbil para toda a vida.

8 de julio de 2015
Montei no coche sin preocupación a pesar de que era a miña primera operación.
Na sala tan só éramos seis persoas, era a única adolescente e todo o mundo me decía o típico de que aínda era moi pequena para estas cousas, aínda que non era nada malo.
Entrei en quirófano cando lle preguntei á enfermeira que estaba á miña carón si podría ver a operación, pero era demasiado tarde, as outras enfermeiras xa puxeron unha cortina branca cando a enfermeira dixo: "Sintoo, non podes vela, é moi desagradable".
Empezou a operación e podía ver as sombras a través da cortina branca. Notaba como me cortaban e como andaban na boneca. Tras a operación duns dez minutos, regresín a miña habitación correspondida para pasar a tarde.

18 de julio de 2015
Era o día no que tiña que facer a cura e falar ca doutora para que me recomendase algunhas cousas. Eran bastantes obvias, comprar crema e tapala con algunha tirita para que non lle dera o Sol e para que non quede a marca.